Het stemmetje in mijn hoofd

Nee, ik ben niet gek (misschien een heel klein beetje). Ik schrijf vandaag over mijn ervaringen met stress en druk. Ik beschrijf hoe ik me dagelijks voel.

Ik ben een perfectionist en ik heb faalangst en zal dus altijd alles zo goed mogelijk proberen te doen en altijd de volle 100% geven. Nu klink ik misschien als een geweldig gemotiveerd iemand, maar in werkelijkheid is het uitputtend en stresserend.

Het is niet dat ik altijd zin heb om aan dat werk te beginnen, het betekent dat ik niet kan rusten voordat ik het gedaan heb. Het is als een stemmetje in mijn hoofd dat telkens zegt: ho! Je kan niet even rusten, je moet werken! Dat en dat en dat en dat moet je nog doen. Het zit daar altijd in mijn achterhoofd.

Ik kan niet afspreken met vriendinnen als ik weet dat ik nog voor die ene test moet leren. Als ik 's avonds in mijn bed lig en ik besef dat ik iets ben vergeten kan ik onmogelijk zeggen: ach, ik doe het morgen vroeg wel. Ik zal uit bed springen en het doen. Toen ik dertien was, heb ik eens tot twaalf uur 's nachts aan een opdracht gewerkt, want het moest af zijn en het moest nog goed zijn ook.

Het stemmetje daar achter in mijn hoofd.

Ik ben al drie dagen ziek, maar ik ga naar school. Ik kan niet denken aan al de lessen die ik anders zou missen en de testen die ik dan later weer zou moeten inhalen. Ik kan het niet. Het gevolg van weer een dag ziek naar school? Ik voel me uitgeblust en nog veel erger dan deze ochtend.

Dan zeg ik 's avonds tegen mezelf: Laurine, dit doen we niet meer. De volgende keer blijf je gewoon thuis. Maar zal ik morgen naar school gaan? Waarschijnlijk wel.

Het stemmetje is er altijd, behalve in de vakantie. En dan spreek ik niet van een vrije dag, maar als ik meer dan een week vrijaf heb. Dan kan ik alles even van me af zetten en ontspannen. Dan heeft het stemmetje -net zoals mij- vakantie. Misschien reis ik daarom zo graag? Omdat dan alles rustig is in mijn hoofd.

Ik zou er heel veel voor geven om dat stemmetje voor goed te laten verdwijnen. Om meer te kunnen genieten en te ontspannen. Tot dat ik het stemmetje kan verdringen zal ik proberen om toch zoveel mogelijk te genieten van het leven.

-xxx-