top of page
  • Laurine

Dromen rubriek | 5 | Theater in een zwembad


Het is weer zover: hoog tijd dat ik weer eens een van mijn bizarre dromen met jullie deel. Het is mij soms namelijk echt een raadsel hoe mijn slapend brein telkens weer van die gekke dingen verzint. Gelukkig resulteert het in goed leedvermaak, dus hierbij weer eens een kijkje in mijn hoofd...

30.06.2019 Ik zat weer terug op de middelbare school, bij mijn keuzevak: creatieve verbale vorming, of kortom: toneel. Mijn daadwerkelijke leerkracht mevrouw Maes was vervangen door een onbekende man. Deze nieuwe leerkracht wilde al vanaf het eerste semester op het podium oefenen, in plaats van enkel de laatste paar weken voor de voorstelling. Prima toch?

De leerkracht bleek een eeuwige twijfelaar te zijn, want hij kon maar niet beslissen welk theaterstuk we nu zouden opvoeren. Hij veranderde voortdurend van gedachten. Totdat het plotseling generale repetitie was en we nog steeds geen tekst hadden om op te voeren. Onze ouders mochten al eens een kijkje komen nemen, zodat we publiek hadden om mee te oefenen bij de generale. Met andere woorden: de zaal zat vol en wij hadden niets voorbereid. (Paniek!)

Maar de leerkracht was optimistisch en besliste vlak voor de voorstelling om onze rollen te verdelen. Heel nonchalant deelde hij de rollen uit volgens de volgorde waarin de leerlingen op een lange rij stonden. Ik was de tweede in die rij en kreeg de rol van ambulancier. Het was tijd om te beginnen en we moesten dus gaan improviseren aangezien we geen tijd meer hadden om de tekst vanbuiten te leren. Of op z'n minst te horen wat de verhaallijn was.

Dus vol vertrouwen rende ik het podium op en imiteerde ik het geluid van een ambulance terwijl ik met mijn handen een stuur nadeed. Samen met mijn tegenspeler voerden we een niet-zo-geweldige dialoog op tot onze leerkracht aangaf dat het aan de volgende personages was.

De voorstelling was uiteraard een flop, maar ondertussen wisten we allemaal wat de verhaallijn was en wat we moesten doen. We hadden allemaal weer een beetje zelfvertrouwen gekregen, wanneer onze leerkracht nog met een plottwist kwam. De échte voorstelling ging namelijk niet door op een normaal podium, maar in een zwembad...?!?

Nieuwsgierig naar meer? Lees dan hier deel 1, 2, 3 & 4! :)

Droom jij nog weleens dat je op school zit?

20191219_090426_edited.jpg

Hey allemaal!

​

Ik ben Laurine (19), een vrolijke studente Toegepaste Taalkunde met een passie voor schrijven. Hier op mijn blog deel ik mijn weg naar het bereiken van mijn dromen en tussendoor deel ik tips en al het moois dat mijn pad kruist.

​

Veel leesplezier!

-xxx-

 OVER MIJ 

 INSTAGRAM 

 FRIENDLY

 REMINDER 

Geluk is geen kathedraal,

misschien een klein kapelletje.

Geen kermis luid en kolossaal,

misschien een carrouselletje.

​

Geluk is geen zomer van smetteloos blauw,

maar nu en dan een zonnetje.

Geluk dat is geen zeppelin,

't is hooguit een ballonnetje.

​

- Toon Hermans

bottom of page