- Laurine
Argentinië | Andesgebergte, zoutvlakte & raften!
Het is alweer tijd voor de laatste foto's van mijn reis door het noorden van Argentinië. Dit keer verhalen uit Salta, gelegen ten midden van het indrukwekkende Andesgebergte en ten slotte ook Mendoza waar we voor de eerste keer ooit gingen raften. Lees je mee?
De eerste dag in Salta maakten we een trektocht door de bergen. We hadden een hele toffe gids, die de tocht heel boeiend maakte. Hierboven zie je de "alien-zwam", een kruising van twee plantensoorten die afzonderlijk niet kunnen overleven op deze hoogte, maar als ze hun krachten bundelen kan deze plant hier wél groeien. We hielden een picknick op de top van de berg tussen de wilde paarden en met de roofvogels boven ons hoofd en het ik heb het nog nooit ergens zo stil geweten. Een heel bijzonder moment!
De volgende dag gingen we mountainbiken over een oude spoorweg. Niet voor mensen met hoogtevrees, want deze onbeveiligde brug was wel 40 meter hoog....We moesten ook goed doortrappen om warm te blijven, want het was héél koud die dag. Maar afgezien van die verkleumde handen was het wel een leuke tocht.
Dan was het tijd om de andere zijde van het Andesgebergte te verkennen. Een paar kilometer verder en het landschap is meteen helemaal anders. Dit was zonder twijfel ook een van de mooiste plekken die we bezochten tijdens de reis.
De rotsen hier zijn al jaren onder de invloed van erosie en hierdoor ontstaan er af en toe ook bijzondere formaties, zoals deze op de foto hierboven. Dit is het Anfiteatro (ja zoals dat van de Romeinen), want de hoge schelpvormige wand zorgt voor een geweldige akoestiek.
Niet alleen het Anfiteatro is de moeite waard, maar enkele meters verderop is La Garganta del Diablo te vinden. De foto doet de indrukwekkende diepte van deze ingestorte rotsen geen recht aan. Dit soort natuurverschijnselen doen mij altijd beseffen hoe klein we zijn in deze grote wereld.
En het houdt maar niet op met die indrukwekkende landschappen. Als je erover nadenkt is het misschien wel het meest bizarre natuurverschijnsel op aarde, kilometers aan witte vlaktes uit zout die nooit uitgeput geraken. Bizar, maar voor al ook heel indrukwekkend.
Trouwe fans van De Mol herkennen deze omgeving misschien van de openingsscène het vierde seizoen en ik ga er niet om liegen; dat maakte het extra cool om hier nu zelf te staan.
Na het dorre landschap keerden we terug naar de groene zijde van het Andesgebergte en maakte we nog een tocht door de jungle.
Daarna was het eindelijk tijd om door te reizen naar Mendoza. Een streek die bekend staat voor de excellente wijn, maar wij keken vooral uit naar onze rafting-trip. We hadden het nog nooit eerder gedaan, maar gelukkig ging het goed (lees: niemand is overboord gevallen, yes!). En wanneer ik even negeerde dat mijn tenen eraf aan het vriezen waren van het koude rivierwater, kon ik echt genieten van de idyllische omgeving.
Voor de laatste dag in Mendoza stond er een trektocht op 3000m hoogte op de planning. Helaas verliep die dag een beetje anders dan verwacht doordat we in noodweer terecht kwamen (lees hier meer), maar ik had wel nog deze foto's gemaakt van de ijspegels op de rotsen.
Na al die narigheid op die laatste trektocht, wilden we de reis tóch nog goed afsluiten en hoe kan dat beter dan met wat zoetigheden. Je kijkt naar een wafel met nutella, vers fruit en nootjes. Als dat niet de perfecte afluister is, dan weet ik het ook niet meer. :)
Nieuwsgierig naar meer foto's uit Argentinië? Lees hier meer over ons bezoek aan Buenos Aires en de prachtige watervallen van Iguazú.
Wat is het mooiste land dat jij ooit bezocht?
