- Laurine
Dromen rubriek | Schoolreis naar Indonesië?
Ik kan vrijwel iedere nacht mijn dromen onthouden en dat is dus inmiddels mijn inspiratie voor deze rubriek (lees hier deel 1 en deel 2). Leuk om later terug te lezen en vooral grappig want het slaat vaak helemaal nergens op. Waarschuwing: ook vandaag!
16.4.2019
We zijn op eindejaarsreis naar Indonesië (hoezo?!) en na een lange vliegreis komen we eindelijk aan op de bestemming. We worden verwelkomd met een uitgebreid buffet, maar toch maak ik me een beetje zorgen: hoe pikant is Indonesisch eten? Ik vrees namelijk dat het vreselijk zal gaan prikken in mijn keel. (Deze angst had waarschijnlijk te maken met dat ik op dat moment een keelontsteking had).
Ik waag mij er toch aan en ga op zoek naar het tafeltje waar mijn vrienden aan zitten. Ze blijken in een tweede eetzaal te zitten, die wat meer afgelegen ligt en daardoor ook wat rustiger is.
Plots is er een shift in locatie naar mijn eigen huis, hoewel we nog steeds op eindejaarsreis zijn. Maar een schoolreis houden in je eigen huis blijkt toch niet zo interessant... Op wat een andere dag lijkt te zijn gaan mijn vrienden en ik ontbijten in de afgelegen eetzaal uit Indonesië, waartoe je trouwens toegang hebt vanuit het thuiskantoor van mijn vader hier in België bij mij thuis (?!).
Nu hadden mijn ouders voor mij een koffiekoek gehaald bij de bakker en die in een kastje gestopt in de eetzaal. Of althans, ik dacht dat het daar lag. Toen ik het kastje echter opende lag er enkel nog een lege zak. Ik was niet zozeer teleurgesteld vanwege die koffiekoek, maar vooral omdat ik besefte dat een van mijn klasgenoten in de kasten van mijn huis aan het rommelen was.
Toen ik de eetzaal weer buiten kwam, zag ik een groep meisjes staan buiten het kantoor van mijn vader. Ze deden heel geheimzinnig en het was wel duidelijk dat zij in het kantoor van mijn vader waren geweest. Heel stoer maakte ik even duidelijk aan de meisjes dat sommige delen van het huis echt wel privé waren. Schoolreis of niet, dit was wel gewoon míjn huis. Toen viel mijn oog op de deur naar het kantoor die nog open stond. Ik vroeg de meisjes of ze deur dicht wilden houden, zodat de energie van de verwarming niet verloren gaat. Ik probeer helemaal duidelijk te maken dat we ons steentje willen bijdragen aan het milieu. De eigenwijze meisjes laten veelbetekenend de deur openstaan en draaien vervolgens de chauffage dicht. Probleem ook opgelost zeker?
Vraag mij niet waar mijn onderbewustzijn dit allemaal vandaan haalt, want ik heb zelf ook geen flauw benul! Als je nieuwsgierig bent naar wat ik wél echt heb meegemaakt op eindejaarsreis dan kan je dit hier en hier terugvinden.
Wat is de leukste schoolreis die jij ooit hebt gemaakt?
